Forma, o której mowa jest inaczej nazywana dziennikiem tabelarycznym, księgą handlową lub dziennikiem głównym. Narzędzie to łączy w sobie dwa urządzenia księgowe, a mianowicie:
– dziennik, który przeznaczony jest do ewidencjonowania operacji gospodarczych w sposób chronologiczny,
– księgę główną, która jest zespołem kont syntetycznych, na których systematycznie dokonywane są zapisy.

Każde zachodzące w firmie zdarzenie gospodarcze (operacja gospodarcza) zapisywana jest chronologicznie poprzez uzupełnianie w odpowiedni sposób kolumn z numerem zapisu, datą zapisu, numerem dowodu, a także treścią oraz kwotą operacji gospodarczej.

Należy pamiętać, iż suma każdej operacji gospodarczej powinna być wpisywana aż w 3 miejscach, a dokładnie:
– w kolumnie dotyczącej sumy operacji,
– po stronie Wn na koncie syntetycznym,
– po stronie Ma na koncie syntetycznym korespondującym z kontem, na którym jest zapis po stronie Wn.

Opisywana forma tabelaryczna najczęściej zastosowanie znajduje w małych podmiotach gospodarczych, które posługują się niewielką liczbą kont oraz małą liczbą zachodzących operacji. Zarówno ta, jak i każda inna forma prowadzenie księgowości mają swoje wady i zalety.

W tym przypadku zaletami są:
– oszczędność czasu, który należy poświęcić na księgowanie,
– przejrzystość księgowanych operacji,
– mała możliwość popełnienia błędu.

Natomiast wśród wad znajdują się:
– ograniczona liczba kont do 18,
– wykorzystywane są jedynie 2 konta, a reszta pozostaje niezapisana.